Ja, het was weer eens tijd voor een friettocht. De laatste was nu zo'n twee-en-een-half jaar geleden. Eigenlijk had deze friettocht eind vorig jaar in december al moeten plaatsvinden, maar toen het KNMI met een weerwaarschuwing kwam hebben we het verplaatst naar het voorjaar.

Met ons zessen vertrokken we met de trein vanuit Nijmegen naar Breda, waar er nog vier mensen bijkwamen. We waren dus met tien, misschien wel een record-opkomst voor een friettocht. Over records gesproken, we hadden ook een record voor de jongste deelnemer aan een Friettocht ooit (minder dan een jaar oud) en de jongste deelnemer die ook daadwerkelijk frietjes mee ging eten (vijf jaar oud).

Onze reisleider had zich ingelezen met leuke Breda-feitjes (weet u welke vier andere steden "Oranjestad" zijn? Het antwoord zal u verbazen!), maar eigenlijk wilden we eerst gewoon frietjes. De eerste automatiek die we tegenkwamen was dicht, maar midden in het centrum vonden we: Cafetaria de Toren. Aangezien we verstandig begonnen en niet allemaal een volledige portie voor onszelf bestelden was de trek hierna nog niet helemaal gestild en net om de hoek kwamen we bij: Friet Panters.

Met netto iets meer dan één frietje de neus achter de kiezen was het tijd om even van Breda te gaan genieten. We gingen naar het Spanjaardsgat (waar ooit de Nederlandse variant op het Paard van Troje plaatsvond: "het turfschip van Breda") en checkten de veiligheidsprotocollen bij de ingang van de Koninklijke Militaire Academie (er was niemand te bekennen). Het was op een van de eerste mooie voorjaarszaterdagen van het jaar voorspelbaar gezien druk in de stad, waaronder meerdere vrijgezellenfeesten. De eerste plek die we vonden met voldoende ruimte voor acht volwassenen en twee kleintjes, was ironisch gezien de Foodhall Breda. Vijftien interessante plekken om te eten, maar wij wilden nu vooral een biertje drinken.

In de Foodhall hebben we onze opties overwogen, in een stad met 150.000 inwoners zijn er natuurlijk vele tientallen friettenten, en onze reisleider had overzichten hiervan tot ver buiten het centrum uitgeprint. We besloten echter gewoon in het centrum te blijven. Onze jongste deelnemers en hun begeleiders gingen terug naar huis en we waren dus weer met de zes mensen uit de trein. De derde friettent die we vonden was Frietje Houtmarkt.

Na het derde frietje hadden sommige mensen zin in een softijsje en kwam er bovendien nog een extra frietist bij. Tijdens de vorige friettocht in Baarle waren we op drie snackbars blijven steken, maar een vierde ging vandaag wel lukken. Dat was het meest iconische frietkot van Breda namelijk Frituur Christ.

Het wolkendek begon een beetje dicht te trekken en onze magen zijn wat minder goed getraind dan twintig jaar geleden bij de eerste friettochten dus we besloten maar weer op weg naar een (speciaal-)biertje te gaan. Brouwhuis Beers & Barrels (BBB) was net te vol, dus we gingen naar (wat we dachten dat de hipste plek van Breda zou zijn) Brouwerij Café Frontaal. Lastig te vinden, maar na hulp van een buurtbewoner vonden we de ingang. Bij Frontaal heb je keuze uit relatief normale biertypen als hoppig blond en tripel, maar ook bier met exotische smaken als Tiramisu en Wentelteefjes.

In de trein terug naar Nijmegen hadden we nostalgie naar Automatiek Messina ("de badkuip van de Genesis"), wat twintig jaar geleden vaak de afsluiter was. Geen fut om nog de stad in te gaan, maar nog niet helemaal uitgegeten aten sommigen van ons nog een snack bij de veelbekritiseerde Smullers en gingen naar huis.

De volgende friettocht moet niet nog eens twee-en-een-half jaar op zich laten wachten (want dan is het alweer bijna 2028), maar we zoeken nog naar een goede locatie, liefst niet in Brabant, want daar gingen de laatste twee heen en Amersfoort en Rotterdam waren ook nog relatief recent. Misschien Zuid-Limburg, de Achterhoek, het Gooi, Overijssel of toch Flevoland? Laat ons weten wat je ervan denkt!

Het was 2003 toen de eerste frietisten een website maakten om friettenten te recenseren. Ondertussen zijn we 20+ jaar, duizenden recensies en 6.5 versies van de website verder. Voor een website is dat stokoud, dus reden om een feestje te vieren!

Om dat de vieren organiseren we zaterdag 7 december een frietttocht, met afsluitende borrel. Wil je aansluiten bij de frietttocht, of de borrel? Neem dan contact met ons op zodat we je de details kunnen sturen.

Wij zijn blij dat er zoveel mensen zijn die net als wij van goede friet houden en er in de loop der jaren voor gezorgd hebben dat Frietopia is uitgegroeid tot wat het nu is, waarvoor hartelijk dank! :)

Baarle, het gekke enclavedorp, al sinds we Frietopia¿ bedacht hebben was er de gedachte die zo nu en dan door mijn hoofd sprong dat we daar toch een keer geweest zouden moeten zijn. De oorsprong van friet wordt altijd betwist tussen Nederland en België en de Engelse term "French Fries" heeft volgens de legende z'n oorsprong in Wallonië of Brussel, omdat de Amerikanen niet wisten in welk land ze waren tijdens de Eerste Wereldoorlog, diezelfde Eerste Wereldoorlog waarbij het dorp Baarle wel weer een vreemde rol speelde als doorvoerluik tussen het door de Duitsers bezette België en het neutrale Nederland. Meerdere stukken België aan alle kanten omgeven door Nederland en daarin dan weer een paar stukken Nederland, in België, in Nederland. Al met al een interessante omgeving om eens een friettocht heen te gaan.

In september 2022 kwam het er eindelijk van, de laatste friettocht dateerde alweer van 2019 en pre-Covid-tijden, de eerste post-Corona-friettocht en de eerste echte goede internationale friettocht. Vanuit Nijmegen en Eindhoven de trein naar Tilburg. Een grote stad, maar niet zo'n goede reputatie. Met bus 132 naar Breda, via Baarle, want dat was ons doel. Het wegdek werd allengs slechter, wat een aanwijzing was dat we inderdaad richting België gingen! Baarle, op het eerste oog een vrij normaal dorp, met een bushalte en een oorlogsmonument daarnaast. En dan, ineens valt het op dat aan de overkant van de weg de verkeersborden net een ander design of lettertype gebruiken!

Direct bij de bushalte zat het enige Belgische cafetaria (De Toerist) van de lijst, dus die sloegen we nog even over. Op naar Friet+ in Baarle-West. Een klein zaakje met Belgische-stijl frieten en de unieke toeristensaus (het heeft iets weg van honing-mosterd-saus). Halverwege ons pakje friet kwam er een eindeloze stoet toeterende vrachtwagens door de straat rijden. Na ons frietje kwamen ze nog eens terug de andere kant op, wat een herrie! We liepen nog een stukje door naar Baarle-West, waar zich een grote drankenhandel bevond, ik kende ze uit Duitsland waar Getränkehalle gemeengoed zijn, maar in België bestaan ze blijkbaar ook. 3000 bieren om uit te kiezen, de bijzondere grensstatus is natuurlijk voor slimme ondernemers een uitgelezen kans om geld te verdienen.

Met enkele bijzondere Belgische bieren in de tas liepen we terug naar het centrum. Cafetaria De Toerist zat op het oog stampensvol, dus die sloegen we over en gingen door naar 't Engeltje een steenworp verderop. We bestellen onder andere een kleintje stoofvlees, een middel met Belse mayo en een grote met "gele curry". Helaas waren er in de straat wegwerkzaamheden, waardoor we uitzicht hadden op een opengebroken straat met een grote machine. We besluiten te wachten met de derde portie friet en even in een lunchroom te gaan zitten en een drankje te drinken. Eén koffie, twee bier, vier fris.

Dan op naar de Toerist, zoals gezegd het enige Belgische cafetaria. Verwarring over verschillende mayonaises, friet die op tafel valt en een milkshake. Magen raken vol, papillen worden dorstig. We maken een ommetje door het overwegend Belgische Baarle-Zuid. Mooie moderne villa's, lelijke vervallen uitvalswegen, grote tabakswinkels, veel vuurwerkwinkels, het is een apart dorp. En die grens, die rare grens, die je maar blijft overschrijden en overschrijden. Diep in het midden van het Belgische Baarle-Hertog, provincie Antwerpen, België, waar alles ineens zo Belgisch is zijn er weer stukken Baarle-Nassau, Noord-Brabant, gewoon Nederland. Vaak is de ene kant van de weg is Nederlands, de andere Belgisch, de grens loopt soms midden door huizen en winkels. Zouden mensen in het dorp het nog doorhebben wanneer ze dagelijks de grens oversteken?

Via het Belgische winkelstraatje lopen we terug naar het derde Nederlandse cafetaria, de vierde in totaal, maar die blijkt er niet meer te zijn, een leeg pand en vervaagde letters op de gevel geven aan dat we wel op de goede plek waren. Oké, drie cafetaria's, we zullen het er mee moeten doen, twee in Nederland, één in België. We besluiten terug te gaan naar Tilburg, en daar nog een drankje te drinken, is ook praktischer qua vervoersmogelijkheden terug in de richtingen Eindhoven en Nijmegen. In een soort post-hipster neon-noir cyberpunk-rooftopbar drinken we bier en cocktails en het wordt nog redelijk laat voordat we thuis zijn.

De eerste echte friettocht in bijna drie jaar, een bijzondere ervaring in een vrij normaal, doch zeer bijzonder dorp.

Het was weer een tijd geleden is dat we een goede ouderwetse friettocht gehad hadden. In 2018 was er zelfs geen enkele friettocht, een zogeheten friettochtloos jaar. Maar op de valreep van 2019 was het weer zo ver. Met een opkomst van vijf was het doel Rotterdam, een tip van iemand die zelf niet meeging. We aten friet bij Bram Ladage, The Snackbar Corner Rotterdam, nog een Bram Ladage, Pomms' en ultieme hipster-gin-tonic-friettent Tante Nel. We zochten nog even tevergeefs naar een vriendin bij de Decathlon waarna we ons op de terugweg in Utrecht opsplitsten. Twee van ons gingen dansen in Arnhem (of misschien stiekem naar Rico vs. Badr) en drie van ons gingen in Utrecht bier drinken en nog even naar de Smullers alvorens naar huis te gaan.

Met de belofte van een kratje aardappelschillenbier in het vooruitzicht werd onlangs Team Frietopia naar Haarlem gelokt. Na een lange treinreis kwam we aan in het Friethoes Haarlem waar bleek dat het ons beloofde kratje niet aanwezig was. Dit zorgde er eigenlijk voor dat het hoofddoel van de reis plots wegviel. Echter, als je met vijf frietisten samen in een stad bent is er altijd wel iets te doen, namelijk friet eten. Na het Friethoes bezochten we nog Chefs Burger, De Haerlemsche Vlaamse en Friteshuis De Vlaminck. Na een kopje koffie/thee in Brandmeester's, de meest hipsterige hipstertent die we konden vinden (denk: industrieel design en vijftig soorten koffie), splitste ons gezelschap zich op in een deel dat terug naar Nijmegen ging, en een deel dat cocktails ging drinken in Bar Wigbolt, de gaafste cocktailbar van Haarlem. Omdat we het niet konden laten toch nog één frietje gegeten bij het Friethoes, een biertje gekocht voor in de trein en in Nijmegen toch nog één laatste cocktail bij café Demain gedronken met de twee nog overbleven frietisten.

Al met al een mooie frietige (en cocktailige) dag, in het bijzonder voor diegenen die er daadwerkelijk bij waren! De foto is van het frietje na de diverse cocktails dus dat verklaart de afwezige scherpte bij foto en fotograaf.