Friet in the States

Een impressie van de Amerikaanse Frietcultuur door Kafir.

Nederlanders en Vlamingen blijken niet de enigen te zijn die veel van Friet houden. Ook in de Amerikaanse eetcultuur blijken Frieten een enorme rol te spelen, Amerikanen eten Het namelijk héél veel. Maar toch wordt Het op een hele andere manier beleefd dan hier. Deze verschillen zijn groot genoeg om er dit hele artikel aan te wijden.

Ook in de VSA eet men Gefrituurde Aardappelen; anders dan in Nederland wordt Deze vaak geserveerd in kartonnen bakjes, zoals men die wel kent van de McDonalds. Soms worden Ze ook gegooid in een soort doek van stevig papier, hier is duidelijk de Engelse invloed aanwezig. De in de Lage Landen zo beroemde puntzakken en plastic bakjes, worden incidenteel ook wel gebruikt om de Friet in te doen, maar dit is eerder uitzondering dan regel.

Maar waar koop je in Amerika dan je Frietje? Nou, overal eigenlijk, maar de McDonalds is meest verspreide keten van `friettenten'. De andere grote ketens zijn Burger King, Wendy's, Taco Bell, Kentucky Fried Chicken, Jack in the Box, Arby's en vele andere, lokale ketens. Nu zijn deze in Nederland nog wel schaars, maar dat is de VSA dus niet het geval. Fastfoodrestaurants zijn daar ongeveer even talrijk als gewone cafetaria's hier, maar uiteraard wel een stuk groter. Dit wordt prachtig geïllustreerd door het feit dat een Amerikaan de McDonalds beschouwt als een kleine tot middelgrote friettent. Hoe deze ketens hun enorme marktaandeel behouden is de vraag, de reputatie die ze hebben is namelijk niet al te best. De stoelen zitten ongemakkelijk en de kleuren zijn te vel, sfeer is dus ver te zoeken. Bovendien is de Friet schijnbaar van slechtere kwaliteit dan Die in onafhankelijke friettenten, de French Fries van McDonalds en afgeleiden zijn namelijk een stuk vetter.

Naast deze fastfoodketens zijn er nog vele plaatsen waar Frietjes gegeten kunnen worden, iedereen verkoopt Ze namelijk in de VSA. Niet alleen restaurants en lunchrooms, maar ook schoolkantine's en sportcomplexen zijn niet compleet als Het er niet verkocht wordt. Wat de Amerikanen bij en op hun Gefrituurde Aardappelen eten is nogal verschillend van hier. De traditionele oud-Hollandse snacks zijn vrijwel onbekend en in plaats daarvan worden gewone stukken vlees gegeten bij de Friet. Ook de burger (broodje met vlees) en de hotdog (broodje met worst) zijn in diverse varianten erg populair als bijgerecht. Gelukkig kijkt niemand je raar aan als je alleen Friet bestelt.

Het volgende verschil is misschien wel het meest opvallende verschil, Friet met mayonaise ontbreekt op de kaart. Amerikanen lijken als sausjes vooral verzot op kaas, vleesjus, tomatenketchup en azijn. Ook combinaties van de laatste twee (HP-saus en steak saus) behoren tot de populairsten voor over de Friet. Er zijn ook nog eens Amerikanen die naast zout ook peper erop doen. Ketchup is wel vaak gratis, en dat is een punt in het voordeel van onze vrienden aan de andere kant van de oceaan. Voor kaas worden vaak een paar `quarters' extra in rekening gebracht. De prijzen voor de Friet lijken ongeveer gelijk te liggen met de prijzen hier, met kleine porties vanaf $1 (E0,80) en gemiddelde porties voor $1,50 tot $2 (E1,20 tot E1,60). Deze prijzen kunnen op sportfestivals en dergelijke op lopen tot boven de $4 (E3,20) voor een bakje.

In de media krijgt Friet met name aandacht door vele rechtszaken. Slachtoffers van veel te veel fastfood proberen in combine met gezondheidsfundamentalisten vaak enorme schadevergoedingen te winnen omdat ze niet zouden hebben geweten dat elke dag een Supersize menu niet gezond is. De verstrekkers van grote hoeveelheden fastfood, met name Burger King en McDonalds, schijnen deze zaken meestal wel makkelijk te winnen. Dit komt waarschijnlijk doordat deze beschikking hebben over meer geld en dus betere advocaten. De film "Supersize Me" van Morgan Spurlock kreeg wel media-aandacht, maar ontketende niet een hele hype of discussie.

Tot slot is ook zelf Friet bakken ook in Amerika niet ongebruikelijk; de Amerikaanse aardappelrassen Idaho, Russet en White Creamer zijn hiervoor favoriet. Geadviseerd wordt om Het te bakken tussen 350 en 375 graden Fahrenheit (177 tot 191 Celsius) in plantaardig vet. Deze methode verschilt dus niet van die hier wordt gebruikt om Friet te bakken.

Alles bij elkaar is er dus een oceaanbreed verschil tussen de manier waarop Friet beleefd wordt in Nederland en in de Verenigde Staten, maar er zijn ook enkele overeenkomsten. Maar of Friet in Amerika net zo lekker is als hier, daar zou ik nu nog geen uitspraken over kunnen doen.

[Category:Artikel]