In de zomer van 2023 werd een nieuwe maatregel ingevoerd om afval van plastic verpakkingen zoals frietbakjes en frietvorkjes te verminderen; wegwerp verpakkingen zouden verplicht extra gaan kosten. Mede door de maatregel kom je de laatste jaren papieren frietbakjes en houten vorkjes vaker tegen in de friettent.
Maar - zoals we in een eerdere blog beschreven - een paar maanden later werd alweer aangekondigd dat de maatregel niet gecontrolleerd zou worden. Daarmee was de maatregel al zo goed als van de tafel.
En volgens de NOS is het nu officieel: de Tweede Kamer heeft een motie aangenomen om de verplichte toeslag van € 0.25 definitief in te trekken.
Waarom intrekken?
De motie geeft meerdere redenen voor het besluit:
- ondernemers hoeven niets te doen met de extra kosten
- er zijn onvoldoende alternatieven zonder plastic
- het de consument meer
- het leidt niet tot minder plastic zwerfafval
En blijkbaar was de meerderheid van de kamer het hiermee eens.
Wat nu?
Een andere motie - die ook is aangenomen - wil dat wegwerpverpakkingen met een plastic coating weer mogen, als er een systeem komt voor de inzameling en recycling.
Het idee om extra kosten te heffen voor plastic wegwerpverpakkingen leek inderdaad niet te werken. Alle verantwoordelijkheid werd bij de consument gelegd om extra te betalen en bij de ondernemers om een alternatief te bieden. Hopelijk komt er nu een degelijk systeem voor recycling. Maar of dat systeem ook gaat werken?
FRIETOPIA
Een site speciaal
Ja, het was weer eens tijd voor een friettocht. De laatste was nu zo'n twee-en-een-half jaar geleden. Eigenlijk had deze friettocht eind vorig jaar in december al moeten plaatsvinden, maar toen het KNMI met een weerwaarschuwing kwam hebben we het verplaatst naar het voorjaar.
Met ons zessen vertrokken we met de trein vanuit Nijmegen naar Breda, waar er nog vier mensen bijkwamen. We waren dus met tien, misschien wel een record-opkomst voor een friettocht. Over records gesproken, we hadden ook een record voor de jongste deelnemer aan een Friettocht ooit (minder dan een jaar oud) en de jongste deelnemer die ook daadwerkelijk frietjes mee ging eten (vijf jaar oud).
Onze reisleider had zich ingelezen met leuke Breda-feitjes (weet u welke vier andere steden "Oranjestad" zijn? Het antwoord zal u verbazen!), maar eigenlijk wilden we eerst gewoon frietjes. De eerste automatiek die we tegenkwamen was dicht, maar midden in het centrum vonden we: Cafetaria de Toren. Aangezien we verstandig begonnen en niet allemaal een volledige portie voor onszelf bestelden was de trek hierna nog niet helemaal gestild en net om de hoek kwamen we bij: Friet Panters.
Met netto iets meer dan één frietje de neus achter de kiezen was het tijd om even van Breda te gaan genieten. We gingen naar het Spanjaardsgat (waar ooit de Nederlandse variant op het Paard van Troje plaatsvond: "het turfschip van Breda") en checkten de veiligheidsprotocollen bij de ingang van de Koninklijke Militaire Academie (er was niemand te bekennen). Het was op een van de eerste mooie voorjaarszaterdagen van het jaar voorspelbaar gezien druk in de stad, waaronder meerdere vrijgezellenfeesten. De eerste plek die we vonden met voldoende ruimte voor acht volwassenen en twee kleintjes, was ironisch gezien de Foodhall Breda. Vijftien interessante plekken om te eten, maar wij wilden nu vooral een biertje drinken.
In de Foodhall hebben we onze opties overwogen, in een stad met 150.000 inwoners zijn er natuurlijk vele tientallen friettenten, en onze reisleider had overzichten hiervan tot ver buiten het centrum uitgeprint. We besloten echter gewoon in het centrum te blijven. Onze jongste deelnemers en hun begeleiders gingen terug naar huis en we waren dus weer met de zes mensen uit de trein. De derde friettent die we vonden was Frietje Houtmarkt.
Na het derde frietje hadden sommige mensen zin in een softijsje en kwam er bovendien nog een extra frietist bij. Tijdens de vorige friettocht in Baarle waren we op drie snackbars blijven steken, maar een vierde ging vandaag wel lukken. Dat was het meest iconische frietkot van Breda namelijk Frituur Christ.
Het wolkendek begon een beetje dicht te trekken en onze magen zijn wat minder goed getraind dan twintig jaar geleden bij de eerste friettochten dus we besloten maar weer op weg naar een (speciaal-)biertje te gaan. Brouwhuis Beers & Barrels (BBB) was net te vol, dus we gingen naar (wat we dachten dat de hipste plek van Breda zou zijn) Brouwerij Café Frontaal. Lastig te vinden, maar na hulp van een buurtbewoner vonden we de ingang. Bij Frontaal heb je keuze uit relatief normale biertypen als hoppig blond en tripel, maar ook bier met exotische smaken als Tiramisu en Wentelteefjes.
In de trein terug naar Nijmegen hadden we nostalgie naar Automatiek Messina ("de badkuip van de Genesis"), wat twintig jaar geleden vaak de afsluiter was. Geen fut om nog de stad in te gaan, maar nog niet helemaal uitgegeten aten sommigen van ons nog een snack bij de veelbekritiseerde Smullers en gingen naar huis.
De volgende friettocht moet niet nog eens twee-en-een-half jaar op zich laten wachten (want dan is het alweer bijna 2028), maar we zoeken nog naar een goede locatie, liefst niet in Brabant, want daar gingen de laatste twee heen en Amersfoort en Rotterdam waren ook nog relatief recent. Misschien Zuid-Limburg, de Achterhoek, het Gooi, Overijssel of toch Flevoland? Laat ons weten wat je ervan denkt!
Met ons zessen vertrokken we met de trein vanuit Nijmegen naar Breda, waar er nog vier mensen bijkwamen. We waren dus met tien, misschien wel een record-opkomst voor een friettocht. Over records gesproken, we hadden ook een record voor de jongste deelnemer aan een Friettocht ooit (minder dan een jaar oud) en de jongste deelnemer die ook daadwerkelijk frietjes mee ging eten (vijf jaar oud).
Onze reisleider had zich ingelezen met leuke Breda-feitjes (weet u welke vier andere steden "Oranjestad" zijn? Het antwoord zal u verbazen!), maar eigenlijk wilden we eerst gewoon frietjes. De eerste automatiek die we tegenkwamen was dicht, maar midden in het centrum vonden we: Cafetaria de Toren. Aangezien we verstandig begonnen en niet allemaal een volledige portie voor onszelf bestelden was de trek hierna nog niet helemaal gestild en net om de hoek kwamen we bij: Friet Panters.
Met netto iets meer dan één frietje de neus achter de kiezen was het tijd om even van Breda te gaan genieten. We gingen naar het Spanjaardsgat (waar ooit de Nederlandse variant op het Paard van Troje plaatsvond: "het turfschip van Breda") en checkten de veiligheidsprotocollen bij de ingang van de Koninklijke Militaire Academie (er was niemand te bekennen). Het was op een van de eerste mooie voorjaarszaterdagen van het jaar voorspelbaar gezien druk in de stad, waaronder meerdere vrijgezellenfeesten. De eerste plek die we vonden met voldoende ruimte voor acht volwassenen en twee kleintjes, was ironisch gezien de Foodhall Breda. Vijftien interessante plekken om te eten, maar wij wilden nu vooral een biertje drinken.
In de Foodhall hebben we onze opties overwogen, in een stad met 150.000 inwoners zijn er natuurlijk vele tientallen friettenten, en onze reisleider had overzichten hiervan tot ver buiten het centrum uitgeprint. We besloten echter gewoon in het centrum te blijven. Onze jongste deelnemers en hun begeleiders gingen terug naar huis en we waren dus weer met de zes mensen uit de trein. De derde friettent die we vonden was Frietje Houtmarkt.
Na het derde frietje hadden sommige mensen zin in een softijsje en kwam er bovendien nog een extra frietist bij. Tijdens de vorige friettocht in Baarle waren we op drie snackbars blijven steken, maar een vierde ging vandaag wel lukken. Dat was het meest iconische frietkot van Breda namelijk Frituur Christ.
Het wolkendek begon een beetje dicht te trekken en onze magen zijn wat minder goed getraind dan twintig jaar geleden bij de eerste friettochten dus we besloten maar weer op weg naar een (speciaal-)biertje te gaan. Brouwhuis Beers & Barrels (BBB) was net te vol, dus we gingen naar (wat we dachten dat de hipste plek van Breda zou zijn) Brouwerij Café Frontaal. Lastig te vinden, maar na hulp van een buurtbewoner vonden we de ingang. Bij Frontaal heb je keuze uit relatief normale biertypen als hoppig blond en tripel, maar ook bier met exotische smaken als Tiramisu en Wentelteefjes.
In de trein terug naar Nijmegen hadden we nostalgie naar Automatiek Messina ("de badkuip van de Genesis"), wat twintig jaar geleden vaak de afsluiter was. Geen fut om nog de stad in te gaan, maar nog niet helemaal uitgegeten aten sommigen van ons nog een snack bij de veelbekritiseerde Smullers en gingen naar huis.
De volgende friettocht moet niet nog eens twee-en-een-half jaar op zich laten wachten (want dan is het alweer bijna 2028), maar we zoeken nog naar een goede locatie, liefst niet in Brabant, want daar gingen de laatste twee heen en Amersfoort en Rotterdam waren ook nog relatief recent. Misschien Zuid-Limburg, de Achterhoek, het Gooi, Overijssel of toch Flevoland? Laat ons weten wat je ervan denkt!