Het lijkt misschien wat rustig op Frietopia gezien de hoeveelheid blogs deze maand, maar we hebben nou eenmaal niet altijd veel te vertellen. Gelukkig worden er wel gewoon recensies geschreven (momenteel 26 friettenten recent veranderd (ok, 3 daarvan heb ik net geschreven)). Verder zijn we nog met een leuk projectje bezig met betrekking tot friet bakken, maar daarover later meer.

Dan nog maar even berichten over een fijne frietervaring:
Koninginnedag is zo'n dag waarop veel mensen door de stad lopen en besluiten een frietje te pakken. En ook ik had wel zin in een frietje na een tijdje muziek geluisterd te hebben op het lokale koninginnedagfestival. Nu stond er een lange rij, zoals wel enigszins te verwachten, maar toch fijn dat de bediening vriendelijk blijft en misschien nog wel belangrijker, dat de friet ondanks de drukte bijzonder goed was. Dat levert wat mij betreft weer wat bonuspunten op, drukte is immers geen goed excuus om op de kwaliteit te besparen. Als je wilt weten welke friettent het was (ik zal geen reclame maken ;)) kun je dat (voorlopig althans) vinden in de lijst waar ik hierboven naar verwijs.

Hoewel we allemaal weten dat alleen België en Nederland een echte frietcultuur kennen, kom je friet overal op de wereld tegen, zeker in gebieden met wat meer toeristen. Vrijwel altijd gaat het dan om een handjevol matig gebakken frietjes die als bijgerecht worden geserveerd. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik vorige week in de Bosnische hoofdstad Sarajevo door een reisgenoot werd gewezen op een zaak die puntzakken friet verkocht. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen, dus toog ik vol goede moed richting Stari Grad, het beroemde oude centrum van Sarajevo.

Na een korte wandeling langs de rivier Miljacka kwam ik aan in Baščaršija, de Ottomaanse wijk die het oude hart van Sarajevo vormt. Eenmaal de straat Sarači ingelopen zag ik aan de linkerkant al snel een ćevabdžinica (kebabzaak). Hier stond inderdaad friet op de menukaart dus ik in mijn beste Bosnisch: "za mene jedan pomfrit veliki molim vas" hoor ik tot mijn verbazing: "samo pomfrit mali"; ze hadden dus alleen kleine porties (hoewel er op de menukaart ook een grote friet werd aangeboden). Dus ja, dan maar een kleine portie.

Na een paar minuten wachten kreeg ik inderdaad een puntzak, weliswaar gemaakt van karton, maar toch wel degelijk gevormd als een puntzak en niet als zo'n Amerikaans rechthoekig geval. De zak werd gevuld met een redelijke hoeveelheid frietjes en nadat ik de vraag "majoneza?" met "da!" beantwoord had werd er bovendien nog wat saus op gedaan. Voor deze zak friet 'met' betaalde ik 2.00KM (€1,02), een prima prijs gezien de locatie midden in het toeristische centrum hoewel je in Bosnië makkelijk nog goedkoper kunt eten door bijvoorbeeld naar de buregdžinica (soort warme bakker) te gaan.

De frietjes waren erg stevig gebakken en daardoor wel krokant, maar ook iets te hard. Verder waren ze duidelijk te zout, maar dat lijkt emblematisch voor de Bosnische keuken. De frieten waren daarentegen niet overdreven vet, iets waar veel andere lokale gerechten zich wel schuldig aan maken. De saus die als mayonaise verkocht werd was een hele dunne witte saus met groene stukjes en een milde kruidensmaak; goed te eten, maar wel iets compleet anders dan wat men in deze streken onder mayonaise verstaat. Al met al niet de perfecte portie friet, maar een prima ervaring gezien de verrassende locatie ver op de Balkan. Helaas heb ik niet onthouden wat de naam van de zaak was, of wat het precieze adres was, maar iedereen die op zoek is naar friet in Sarajevo kan natuurlijk zelf op stap gaan en in het oude centrum zou het wel moeten lukken.

Tot slot nog een tip van een ander kaliber; het is niet bepaald nauw gerelateerd aan friet, maar wel een lekkere snack met aardappel die in Bosnië en Herzegovina erg populair en wijdverspreid is: Krompiruša. Een instructief filmpje hoe je het kan maken staat op YouTube.

Driekwart van de cafetaria’s in ons land kiest voor één frietsoort in het assortiment. Heeft een cafetaria wel een tweede frietsoort, dan wordt naast gewone friet vaak rasfriet aangeboden. Dat blijkt uit het FoodServicePeil Cafetaria, een online onderzoek onder meer dan 250 cafetariahouders.

Minder dan de helft van de cafetariahouders doet aan extra promotie voor friet. Wel worden er veel verschillende promotiemiddelen ingezet, van vitrinekaartjes en posters tot het aanbieden van een spaarkaart. Het jaarlijkse verbruik van fries in ons land ligt ruim boven de honderd miljoen kilo.

Naast een grote voorkeur voor gewone friet bieden cafetaria’s gemiddeld tussen de negen en tien verschillende sauzen aan. Naast de standaardsauzen zoals mayonaise, curry en satésaus biedt een groot aantal cafetariahouders ook sauzen aan als dieselsaus, joppiesaus en samurai-saus. Verschenen in de Snackkoerier.

TORONTO - Een blik op de deelnemers tijdens het wereldkampioenschap poutine eten in Toronto en je eetlust is bedorven. Tijdens het onsmakelijkste eetfestijn ter wereld is het de bedoeling om in tien minuten tijd zoveel mogelijk van het Canadese goedje naar binnen te werken.

De meeste mensen buiten Canada hebben er nog nooit van gehoord, maar in Canada is poutine een gewaardeerd nationaal gerecht. Het bestaat uit friet, bedekt met onrijpe kaas en overgoten met jus.

Winnaar Pat 'Deep Dish' Bertoletti uit Chicago schrokte in tien minuten 5,9 kilo op. De 24-jarige Amerikaan won er 750 dollar mee. Maar of dat het waard was? Bron: Algemeen Dagblad

Frietopia staat bekend als erg kritisch als het over friet gaat. Toch willen we niet alleen de friet van anderen afkraken of ophemelen - we zijn ook best bereid zelf een poging te wagen. Maar daar hebben we jou bij nodig.

Donderdag vanaf 19:00 tot de friet op is.
Bij kerux in Nijmegen (Bel of mail voor meer info)

Kom langs en help ons. Help ons de friet die we bakken op te eten (dat kunnen we niet alleen). Help ons door kritiek te leveren op onze bakkunsten. En help ons er een gezellige avond van te maken! (En laat je vooral niet tegenhouden door het vorige blogje.)