Even wat berichtjes uit de branche. Het is juni, wat betekent dat er uit Malta nieuwe aardappelen geïmporteerd worden, maar ook in Duitsland zijn ze begonnen met de eerste vroege aardappelen uit de grond te halen. Vanwege het weer is dit wat later dan normaal, maar waarschijnlijk komt het allemaal wat goed (als het tenminste niet al te veel blijft/gaat regenen).
Verder is er een onderzoek uitgekomen van de Voedsel en Waren Autoriteit (VWA) dat ongeveer de helft van de door hun gecontroleerde horeca bedrijven vloeibaar frituurvet gebruiken. Dat kan dus nog wel een beetje beter, want dat is zo'n beetje evenveel als vorig jaar. Vloeibaar frituurvet is gezonder (en in de meeste gevallen ook nog beter voor het milieu) dan vast vet, dus hopelijk gaan nog meer bedrijven het gebruiken.
Tot slot nog iets opmerkelijks, het popinstituut heeft blijkbaar ook het concept Meet & Friet bedacht (of zouden ze het van ons geleend hebben? dan toch zonder het te vragen). Misschien moeten wij ook maar slagzin-wedstrijden gaan uitschrijven voor een Meet & Friet met ... uh ... ons? :)
FRIETOPIA
Een site speciaal
Misschien niet helemaal nieuw, maar toch wel de moeite waard. Eind vorig jaar is op het Spaanse eiland [url=http://nl.wikipedia/org/wiki/Gran Canaria]Gran Canaria[/url] een aardappel van 48 kilo uit de grond getrokken. Een verbetering ten opzichte van het oude record met 10 kilogram. Daar steken de meeste aardappeltjes in Nederland toch maar magertjes tegen af. Stel je toch eens voor wat voor prachtige frieten je daar uit zou kunnen snijden, en hoe veel. 48 kilo verse, mooi gesneden en dan goed gebakken friet. Allememaggies, dat lijkt me wel wat, dat ga ik even aan de binnenkant van mijn ogen bekijken.
Zojuist heb ik in het kader van mijn avondeten weer eens een Theoburger gegeten, om precies te zijn de vegetarische variant (uiteraard).
Wat het is valt eigenlijk niet uit te leggen. Wat ik wel kan vertellen is dat het alleen te verkrijgen is bij Theo van Brenk in Nijmegen en dat je er soms €3,00 en soms €3,50 voor betaalt. Ook kan ik vertellen dat je na een Theoburger het gevoel hebt dat je een dag niet meer hoeft te eten, zeker als je er een frietje bij hebt genomen.
Ook kan ik vertellen dat de Theoburger, Theo zelf, de grote porties en de over het algemeen zéér behoorlijke friet voor mij en mijn studievrienden best een reden zijn om geregeld naar Theo te gaan, ook al ligt het niet helemaal op de route van universiteit naar stadscentrum. Theo en zijn burger spelen intussen een belangrijke rol in de folklore van mijn studievereniging en iedereen weet ook wat je bedoelt met "op naar Theo!" en "Theoburger doen!"
Natuurlijk bent u vast benieuwd geworden hoe zo'n Theoburger er nou uitziet, wat er op zit en hoe het smaakt. Er zitten dan twee dingen op. De eerste optie is zo snel mogelijk naar de Van Peltlaan (vlakbij de Radboud Universiteit) rijden of fietsen en het zelf proberen. Om eerlijk te zijn is dat ook de enige reële optie waarbij je de echte Theo-experience meemaakt. De andere optie is genoegen nemen met de poging tot beschrijving die ik toch nog even zal proberen te geven.
De Theoburger is een zacht broodje, met daarop een al dan niet vegetarische hamburger, een plak kaas, een gebakken ei, wat curry, gebakken uitjes, schijfjes tomaat, schijfjes komkommer en nog wat gemengde rauwkostsalade. Ik dénk dat dat alles is, maar goede kans dat ik nog iets vergeten ben. Het wordt geserveerd als een open broodje met de ene helft van de ingrediënten op de ene helft van het broodje en de andere helft (hoe verrassend) op de andere helft van het broodje. Om zo'n ding dan dicht te vouwen en te eten, dat is elke keer weer een nieuw avontuur. En voor dat avontuur doe je het. De smaak is opzich wel oké, maar een deel van de lol van de burger heb je toch door de onmogelijkheid om een broodje met zoveel beleg normaal te eten. Gelukkig wordt het broodje geleverd met bestek en een bordje, want anders zou de helft van je eten verloren gaan en dat is zonde. Ook zonde is het dat je zoals al eerder aangestipt na zo'n monster ongeveer 24 uur niets meer wil eten, want nu ik dit schrijf krijg ik, anderhalf uur na nuttiging, alweer ontzettende zin om zo'n monsterlijke caloriebom naar binnen te werken, terwijl ik ook best weet dat het zelfs mij niet zal lukken.
Wat het is valt eigenlijk niet uit te leggen. Wat ik wel kan vertellen is dat het alleen te verkrijgen is bij Theo van Brenk in Nijmegen en dat je er soms €3,00 en soms €3,50 voor betaalt. Ook kan ik vertellen dat je na een Theoburger het gevoel hebt dat je een dag niet meer hoeft te eten, zeker als je er een frietje bij hebt genomen.
Ook kan ik vertellen dat de Theoburger, Theo zelf, de grote porties en de over het algemeen zéér behoorlijke friet voor mij en mijn studievrienden best een reden zijn om geregeld naar Theo te gaan, ook al ligt het niet helemaal op de route van universiteit naar stadscentrum. Theo en zijn burger spelen intussen een belangrijke rol in de folklore van mijn studievereniging en iedereen weet ook wat je bedoelt met "op naar Theo!" en "Theoburger doen!"
Natuurlijk bent u vast benieuwd geworden hoe zo'n Theoburger er nou uitziet, wat er op zit en hoe het smaakt. Er zitten dan twee dingen op. De eerste optie is zo snel mogelijk naar de Van Peltlaan (vlakbij de Radboud Universiteit) rijden of fietsen en het zelf proberen. Om eerlijk te zijn is dat ook de enige reële optie waarbij je de echte Theo-experience meemaakt. De andere optie is genoegen nemen met de poging tot beschrijving die ik toch nog even zal proberen te geven.
De Theoburger is een zacht broodje, met daarop een al dan niet vegetarische hamburger, een plak kaas, een gebakken ei, wat curry, gebakken uitjes, schijfjes tomaat, schijfjes komkommer en nog wat gemengde rauwkostsalade. Ik dénk dat dat alles is, maar goede kans dat ik nog iets vergeten ben. Het wordt geserveerd als een open broodje met de ene helft van de ingrediënten op de ene helft van het broodje en de andere helft (hoe verrassend) op de andere helft van het broodje. Om zo'n ding dan dicht te vouwen en te eten, dat is elke keer weer een nieuw avontuur. En voor dat avontuur doe je het. De smaak is opzich wel oké, maar een deel van de lol van de burger heb je toch door de onmogelijkheid om een broodje met zoveel beleg normaal te eten. Gelukkig wordt het broodje geleverd met bestek en een bordje, want anders zou de helft van je eten verloren gaan en dat is zonde. Ook zonde is het dat je zoals al eerder aangestipt na zo'n monster ongeveer 24 uur niets meer wil eten, want nu ik dit schrijf krijg ik, anderhalf uur na nuttiging, alweer ontzettende zin om zo'n monsterlijke caloriebom naar binnen te werken, terwijl ik ook best weet dat het zelfs mij niet zal lukken.
Afgelopen zondag was het een mooie, warme zomermiddag, prima dag dus voor een frietstocht! Samen met Lilith en Teleiotes had ik de dag gereserveerd voor een mooie fietstocht door het Gelderse en Brabantse land, waarbij we zo nu en dan een frietje zouden eten. Na een korte schuilperiode (het regende kort maar krachtig) begonnen we in het dorpje Overasselt bij Cafetaria De Bonte Koe. Vervolgens gingen we verder naar het Brabantse stadje Grave waar we vlakbij de Maasboulevard McCift gingen hertesten. We vervolgden onze weg via een prachtige bosroute naar de suffe (zeker in vergelijking met de prachtige natuur en pittoreske dorpjes waar we vandaan kwam) jaren '70 wijk Dukenburg waar we Ciçek Yeliz gingen testen die daar sinds enige tijd het vorige cafetaria vervangen had. Bij dit cafetaria hebben we onder andere de beruchte Kapsalon getest, maar daarover later meer. Hierna zijn we nog even een afterparty gaan houden, waar de creativiteit op frietgebied een hoogtepunt beleefde.
P.S. De reden dat het rustig lijkt hier op het blog is een positieve. Achter de schermen wordt hard aan Frietopia gewerkt en dan vooral aan een solide basis, waar we de toekomst mee inkunnen!
P.S. De reden dat het rustig lijkt hier op het blog is een positieve. Achter de schermen wordt hard aan Frietopia gewerkt en dan vooral aan een solide basis, waar we de toekomst mee inkunnen!
Aangezien onze vaste crew momenteel welgeteld nul in Nederland woonachtige niet-vegetariërs kent, hadden we een probleempje toen de afgelopen maanden de nieuwe snack/ovenschotel Kapsalon in populariteit groeide. Gelukkig konden we onze lieftallige vriendin Lilith zo ver krijgen deze vette hap voor ons uit te proberen. Kafir ondervroeg haar na afloop over deze ervaring.
Kafir: Waar hoorde je voor het eerst van de Kapsalon?
Lilith: Op Frietopia natuurlijk! ;-) En ook al boezemde het idee van een friet kapsalon me meteen angst in, toch heb ik me maar aangeboden als vrijwilliger om het uit te proberen (dat zou ik jullie vegalui toch niet aan kunnen doen anders).
K: Wat dacht je er van te voren van?
L: Euhm, voornamelijk: hoe komen ze erop? Dit zijn drie gerechten door elkaar! En ook: dit is echt eten voor als je aan het einde van je stapavond zeker wilt weten dat er niemand met je mee naar huis gaat. De kans dat er iemand met je wil zoenen als je een kapsalonadem hebt lijkt me minimaal. ;-)
K: En wat dacht je toen het voor je stond?
L: Moet ik dit echt gaan eten? Het is nogal een prutje zeg maar... Bovendien waren er wat enge zwart-verbrande frietjes die uit het bakje staken, en ik was bang dat het allemaal zo was. Maar dat viel gelukkig mee. (Ergens ziet het bakje met die kaas er wel uit als een bak lasagne ofzo, en dan zie je dat er friet in zit... vreemd.)
K: Wat vond je van de smaak?
L: 'De smaak' is niet de goede term voor een kapsalon. Het is meer 'de smaken'. Je hebt de frietsmaak (compleet overstemd door de knoflooksaus), de vleessmaak (overstemd door de knoflooksaus en het zout van de friet), de kaassmaak (in dit geval vermengd met wederom de knoflooksmaak, tot een kaas-knoflook-prutje) en dan was er bij deze kapsalon ook nog onderin een combinatie van chilisaus en kaas-vlees-olie. Dus... Door deze combinaties verandert de textuur van vooral de friet nogal (zompig is denk ik het goede woord).
K: Eigenlijk hoort er nog rauwkost bij, mistte je die?
L: Ik kan me moeilijk voorstellen hoe dat gesmaakt zou hebben, ik denk niet dat het de rest van de smaken had kunnen overstemmen. Maar misschien had het wel een frisse smaak kunnen geven, dat miste het nu wel een beetje.
K: Tot slot, is het een aanrader of niet?
L: Een kapsalon lijkt mij, juist om het feit dat het drie gerechten in één is, perfect voor als je een halve week niets gegeten hebt. Eventueel is het ook geschikt als uitgaanseten, maar dan wel als je erg hongerig bent! Ben jij iemand die vindt dat smaakcombinaties niet zo veel uitmaken en heb je behoefte aan een berg koolhydraten en vet? Trekt het idee van friet-met-kaas-met-vlees-met-knoflooksaus je? Dan is de kapsalon voor jou! Ben je een friet- en/of smaakpurist, óf wil je nog iemand versieren de komende dagen? Dan is de kapsalon misschien niet echt voor jou gemaakt...
K: Hartelijk bedankt voor dit interview!
Kafir: Waar hoorde je voor het eerst van de Kapsalon?
Lilith: Op Frietopia natuurlijk! ;-) En ook al boezemde het idee van een friet kapsalon me meteen angst in, toch heb ik me maar aangeboden als vrijwilliger om het uit te proberen (dat zou ik jullie vegalui toch niet aan kunnen doen anders).
K: Wat dacht je er van te voren van?
L: Euhm, voornamelijk: hoe komen ze erop? Dit zijn drie gerechten door elkaar! En ook: dit is echt eten voor als je aan het einde van je stapavond zeker wilt weten dat er niemand met je mee naar huis gaat. De kans dat er iemand met je wil zoenen als je een kapsalonadem hebt lijkt me minimaal. ;-)
K: En wat dacht je toen het voor je stond?
L: Moet ik dit echt gaan eten? Het is nogal een prutje zeg maar... Bovendien waren er wat enge zwart-verbrande frietjes die uit het bakje staken, en ik was bang dat het allemaal zo was. Maar dat viel gelukkig mee. (Ergens ziet het bakje met die kaas er wel uit als een bak lasagne ofzo, en dan zie je dat er friet in zit... vreemd.)
K: Wat vond je van de smaak?
L: 'De smaak' is niet de goede term voor een kapsalon. Het is meer 'de smaken'. Je hebt de frietsmaak (compleet overstemd door de knoflooksaus), de vleessmaak (overstemd door de knoflooksaus en het zout van de friet), de kaassmaak (in dit geval vermengd met wederom de knoflooksmaak, tot een kaas-knoflook-prutje) en dan was er bij deze kapsalon ook nog onderin een combinatie van chilisaus en kaas-vlees-olie. Dus... Door deze combinaties verandert de textuur van vooral de friet nogal (zompig is denk ik het goede woord).
K: Eigenlijk hoort er nog rauwkost bij, mistte je die?
L: Ik kan me moeilijk voorstellen hoe dat gesmaakt zou hebben, ik denk niet dat het de rest van de smaken had kunnen overstemmen. Maar misschien had het wel een frisse smaak kunnen geven, dat miste het nu wel een beetje.
K: Tot slot, is het een aanrader of niet?
L: Een kapsalon lijkt mij, juist om het feit dat het drie gerechten in één is, perfect voor als je een halve week niets gegeten hebt. Eventueel is het ook geschikt als uitgaanseten, maar dan wel als je erg hongerig bent! Ben jij iemand die vindt dat smaakcombinaties niet zo veel uitmaken en heb je behoefte aan een berg koolhydraten en vet? Trekt het idee van friet-met-kaas-met-vlees-met-knoflooksaus je? Dan is de kapsalon voor jou! Ben je een friet- en/of smaakpurist, óf wil je nog iemand versieren de komende dagen? Dan is de kapsalon misschien niet echt voor jou gemaakt...
K: Hartelijk bedankt voor dit interview!